+0 به یه ن
اتفاقات جالبی داره در این مملکت می افته. در سیستان بلوچستان 415 زن به شوراهای شهروروستا راه پیدا کرده اند.
https://meidaan.com/archive/37752
حتما
اون لینکی که در بالا دادم ببینید. زنها خودشان زنها را تشویق به کاندیدا
شدن کرده اند. بدون توسل به ریش سفیدان قوم. حرف شان هم این بود که نماینده
شوید تا هنر سوزن دوزی ما را معرفی کنید. خیییییللللللیییییی این نگرش
پیشرو هست. دقت کنید چشم ندوخته اند که
معجزه ای شود. دست آخر می دانند آن چه به دادشان خواهد رسید همان هنر و
تلاش خودشان هست. اما این راه هم می دانند که از جنس خودشان در پله های
قدرت باید نماینده ای برگزینند که موانع را از سر راهشان بردارند. آفرین به
زنان سیستان بلوچستان!
چیزی
که خیلی بیشتر از مردسالاری و زن سالاری در این قضیه برای من برجسته است
اینه که زنان بلوچ می خواهند از بین خودشان کسی را انتخاب کنند که راه را
باز کند که هنرشان را به فروش برسانند. این خییییللللللییییی قدم بزرگی
است. اگر در کارهای خیریه باشید می بینید این ورها اونهایی که کمک دریافت
می کنند می فرمایند میوه را بخر پوست بکن بذار توی دهنم والا نفرینت می
کنم!!! اغراق نمی کنم! نگاه غالب در اغلب خیریه ها همین هست.
این همه اتکا به نفس زنان بلوچ ستودنی است!
در
شهرهای نسبتا مرفه تر ایران خیریه های زیادی هستند که در آن خانم های طبقه
متوسط سعی می کنند هنرهای دستی به زنان بی بضاعت یاد بدهند که روی پای
خودشان بایستند. همان نوع کاردستی ها که همسران خانه دار مهندسان و پزشکان
و بازاریان و دیگر اقشار پردرآمد در خانه
درست می کنند و گاه به فروش هم می رسانند که مشغولیت برایشان باشد . اما
این زنان حاشیه نشین اغلب خیلی به اکراه می آموزند. به ندرت حاضر می شوند
تن به آن دهند. این یارانه ها هم بدعادت ترشان ساخته. وقتی مقایسه می کنم و
می بینم زنان بلوچ این قدر با همت تر هستند نمی توانم تحسین نکنم!
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل