+0 به یه ن
دو سه ماهی است که روزانه خبری می شنویم که دختر جوانی در گوشه و کنار تهران (خیابانی در محلات متوسط تهران، مترو و....) حرکتی کرده که نشان از مطالبه آزادی های بیشتر فردی و اجتماعی دارد.
اگر بیست سال پیش این چنین حرکتی در چنین محله ای اتفاق می افتاد زنان میانسال و مسن تیغ ملامت بر او می کشیدند. الان این طور نیست! الان زنان و مردان میانسال بسیاری وقتی می بینند چنین اتفاقی افتاده دست به دعا بر می دارند که این دختران را اذیت نکنند و آینده شان را تخریب ننمایند.
اگر این اتفاق 6 سال پیش در تهران اتفاق می افتاد دروبسایت های هویت گرا ی آذربایجان می دیدیم که این حرکت دختران تهران را زشت و ناپسند می شماردند. حتی اگر خودشان نگرش پیشرو نسبت حقوق زنان داشتند و خود طرفدار ازادی بیشتر برای زنان بودند به خیزش های این چنینی در تهران به دید منفی می نگریستند. بررسی علل آن از حوصله نوشته من خارج است به علاوه دیگر پرداختن به آن موضوعیتی ندارد. چرا که الان دیگر چنین نیست. این روزها وقتی چنین اتفاقاتی می افتد در کانال های اجتماعی یا طنز ترکی, دیگر دختر تهرانی را شماتت نمی کنند! بلکه اونهایی را که لگد به او می زنند هجو می کنند.
اگر دو سال پیش این اتفاقات می افتاد فقیرتر ها به تحقیر و طعنه می گفتند این کارها از سر شکم سیری است. این صحبت و کنایه هم خیلی کمتر شده.
الان فقیرترها به اتفاق زنان میانسال طبقه متوسط و به اتفاق هویتگرایان فعال حقوق زبانی یکصدا می گویند به جای لگد زدن به دختران طالب آزادی فردی بروید اختلاس گران را گوشمالی دهید که هر بدبختی داریم از آنهاست.
حتما به این ادعا ی من مثال نقض می توانید بیابید. اما مشاهده من این هست که نسبت به سال های پیشین برخورد با این نوع خیزش ها توسط مردم با پیش زمینه ها و دغدغه های مختلف خیلی تغییر کرده.
کمابیش یک اتحاد ملی -فارغ از میزان درآمد و قومیت و سن- ایجاد شده که دغدغه مشترکی دارند: گسترش آزادی های فردی و اجتماعی، اهمیت دادن به خواسته های جوانان وزنان و مهمتر از همه مقابله با اختلاس و فساد مالی در سطح کلان!
من فقط مشاهده ام را دارم بیان می کنم. نه ارزش گذاری می خواهم بکنم و نه پیش بینی ای برای ادامه این روند دارم. و نه پیشنهاد بر گسترش یا مبارزه با این روند!
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل