پنجشنبه 16 آبان 1398
+0 به یه ن
جالبه! در سرزمین ما تا صحبت از این می شه که جوانان باید ایده هاى نو و خلاقانه داشته باشند و با فکر بکرشان طرحى نو در اندازند، آنتن های مردان میانسال تیز می شه و بلافاصله احساس می کنند نظم دنیا داره عوض می شه و باید هر چه زودتر جلوی این کار را بگیرند. اگر این جوانان با فکربکرشان به جایی رسند آیا جایی برای آنها باقی می ماند؟ این نگرانی اذیت شان می کند.
رستم وار سهرابی در افق می بینند که هر چه سریع تر به حیله ای باید سر به نیست اش کنند و بعد در سوگش نعره زنند!
حیله رستمانه که برای سر به نیست کردن سهراب های آذربایجان به کار می آید همانا سوق دادن آنها به سمت شعارهای قومیتگرایانه است. جوانی که فکرش دعوا با اقوام همسایه یا سینه چاک کردن برای اردوغان است زمانی نمی یابد که به این فکر کند که چگونه طرحی بریزد و اجرا کند که هم به نجات دریاچه بیانجامد و هم کارآفرینی نماید.
اگر
به رستم ها بسپاریم به حیله هایی گلوی سهراب ها را قبل از آن که ایده ای پیاده کنند می برند.
تهمینه ها باید وارد میدان شوند و اوضاع را به دست بگیرند و فضایی فراهم آورند که فرزندان این سرزمین رشد کنند.
(در ضمن فرزند کشی توسط "قهرمانان" (!!!!) تنها در شاهنامه نیست. مجموعه دده قورقود هم از این داستان های فرزند کشی دارد! تاریخ واقعی هم کم شاهان فرزندکش در خود ندارد: سلطان سلیمان، شاه عباس، ایوان مخوف و....)
🍀@minjigh
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل