+0 به یه ن
اتفاقات جالبی در کشور رخ می دهد. از جمله این که به تازگی کمپینی راه
افتاده برای راهی کردن تعداد بیشتری از زنان برابری خواه به مجلس دهم.
برای اطلاع بیشتر از دغدغه ها و عملکرد این کمپین می توانید به وبلاگ زیر
مراجعه کنید:
http://women4parliament.blogfa.com/
من فکر می کنم کسانی که دغدغه پاسداشت زبان مادری و حقوق قومیت ها را دارند باید کمپین مشابهی راه بیاندازند
در پنجم آبان (همین چند روز پیش) نشستی بوده در مورد همین کمپین و در آن فعالان حقوق زنان دیدگاه های خود را بیان کرده اند. این نشست در مطبوعات هم گویا بازتاب خوبی داشته است.
نکات زیر به نظرم درخور توجه آمد:
همچنین در ادامه برنامه هم «مهدیه گلرو»، عضو کانون شهروندی زنان نیز به
عنوان یکی دیگر از سخنرانان به مقایسه شرایط زنان در ایران و برخی کشورها
پرداخت و گفت: در مجلس افغانستان 175 مرد و 67 زن وجود دارد. در عراق نیز
سهم زنان از مجلس 237 مرد و 83 زن وجود دارد. حالا مساله این است که این
زنان در چه شرایطی کاندید شدند؟ در انتخابات افغانستان وقتی زنان قصد
کاندیدا شدن داشتند، طالبان بیانیه ای داد که اگر زنان کاندید شوند، ما
آنها را می کشیم ولی آنها کاندیدا شدند. در مرحله دوم طالبان گفت که اگر در
انتخابات شرکت کنید همه شما را ترور می کنیم و می کشیم. در عراق هم
القاعده در هنگام انتخابات چنین بیانیه تهدیدآمیزی داده بود و در ادامه این
روند هم داعش این کار را کرد. با این حال اما ما می بینیم که زن ها در آن
شرایط می آیند و کاندید می شوند. اما سوال اینجاست که در ایران چرا وقتی
تهدیدی وجود ندارد و به لحاظ قانونی هم منعی وجود ندارد، زن ها کم کاندید
می شوند و یا کم استقبال می کنند؟ بنابراین باید کمی به خودمان بازگردیم.
او
همچنین به مثالی درباره پی گیری های زنان در مجلس ایران و تأثیر گذاری
افزایش تعداد کمی زنان در مجلس هم اشاره کرد و گفت: تعداد کمی زنان در
مجالس بسیار تأثیرگذار است. برای نمونه در جریان قتل فرخنده ملک زاده و
سوزانده شدن جسد او که پارسال در کابل اتفاق افتاد، زنان نماینده افغانستان
چون تعدادشان قابل توجه بود توانستند جدی وارد عمل شوند و تا آخرین لحظات
در جریان قرار داشتند. هرچند که نتیجه اش اعدام بود و خوشایند نبود اما به
سرانجام رسید. همچنین داستان زنان ایزدی را زنان مجلس عراق به دلیل آن که
تعدادشان در مجلس قابل توجه بود توانستند مطرح کردند و صدایی برای زنان
ایزدی در جامعه ایجاد کنند و همین باعث جهانی شدن موضوع زنان ایزدی شد.
اما در مورد اسیدپاشی در ایران چه شد؟ زنان چه عکس العملی داشتند؟
گلرو
یادآوری کرد: معتقدم این که زنان نمی خواهند کاندید شوند، کاری نیست که بر
عهده دولت باشد. مساله خود ما هستیم که آیا می خواهیم وارد عرصه شویم یا
نه؟ واقعیت این است دولت نمی تواند کاری کند و این جامعه مدنی است که باید
به زنان انگیزه بدهد و به آنها بگوید که این توانمندی را دارید . او گفت:
زنان ما در فضاهای دانشگاهی و فرهنگی اقلیت نیستند اما در فضای سیاسی در
اقلیت هستند. حالا این اقلیت بودن می تواند هزار چیز باشد، یکی از آنها هم
می تواند، عدم باور به توانمندی های زنان باشد.
او درباره
کاندید شدن زنان هم یادآوری کرد: باید ببینیم که چه کسی خواسته های زنان
را پی گیری می کند؟ شاید دغدغه پدران یا همسران ما حمایت از قانون خانواده
نباشد اما ما بر اساس چیزی که فکر می کنیم درست است باید عمل کنیم و به
نوعی می خواهیم پیروی کردن از رأی مردانه را کنار بگذاریم.
گلرو
در بخش دیگری از صحبت هایش هم یادآوری کرد: در مورد کاندید شدن هم در فضای
سیاسی ایران، در صد سال اخیر اسم زن ها زیر اسم پدران و همسران سیاسی آنها
پنهان شده است. اما در سال های اخیر این شرایط تغییر کرده است و توانستند
جایگاه خود را پیدا کنند. متأسفانه احزاب سیاسی نمی پذیرند که زنان را
بیشتر در لیست خود قرار دهند چرا که فکر می کنند ممکن است ریزش رأ ی داشته
باشند یا اینکه بخواهند کسانی که رأی بیشتری می آورند را در لیست خود قرار
دهند. اما جامعه مدنی باید به احزاب بگوید که جایگاه زنان محکم است و ما می
خواهیم که زنان در لیست باشند.
او در پایان گفت: سوالی که
ایجاد می شود این است که از زنانی که وارد مجلس می شوند چند نفر مثل ما
فکر می کنند. فکر می کنید که از بین 10 نفر زن در مجلس راحت تر می شود کسی
را همفکر پیدا کرد یا در بین 60 نفر؟ من فکر می کنم که بین 60 نماینده راحت
تر می شود و در مواقعی که ما می خواهیم صدای یک زن شنیده شود، صدای آن زن
در مجلس شنیده شود. به لحاظ جامعه شناسی همیشه اقلیت به لحاظ جامعه شناسی
همیشه اقلیت پی رو اکثریت است. اما وقتی اقلیت از 3 درصد به 10 یا 15 درصد
افزایش پیدا کند، توانایی یا مانور آنها در قانونگذاری افزایش پیدا می کند.
یعنی در مجلس وقتی به لحاظ کمیت تغییر پیدا می کند و از لحاظ کمیت خارج
می شود، خلاقیت را به دست می گیرد و دیگر دنباله رو نیست و حتا می تواند در
لایحه ها و یا طرح ها تأثیرگذار باشد.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل