+0 به یه ن
اول از همه یک نکته را روشن کنم. هدف از نگارش این متن حمله به فمینیزم و دستاوردهای درخشان آن در صد ساله گذشته برای زنان جهان نیست. سرتعظیم فرود می آورم در مقابل همه زنان تاریخ که خود را فمینیست دانسته اند و برای آموزش، بهداشت جسمی و روحی، حقوق برابر و... زنان تلاش کرده و می کنند. سرتعظیم فرود می آورم جلوی زنانی که جانشان را کف دستشان می گیرند و می روند در مناطق محروم و علیه سنت های زن ستیز نظیر ختنه دختران، ازدواج دختربچه ها، ازدواج اجباری دختران و..... مبارزه می نمایند. سر تعظیم فرود می آورم جلوی فمینیست های که برای حقوق برابر قانونی مبارزه می کنند و به خاطر همین آزارها می بینند. سرتعظیم فرو می آورم جلوی زنانی که نشتر ها را به جان می خرند و برای آزادی ورزش و تفریح بانوان و آزادی حق انتخاب های گوناگون زنان تلاش می کنند. سرتعظیم فرو می آورم جلوی زنانی که مجلات مطالعات زنان را که بلافاصله به دلایل زن ستیزانه توقیف می شوند با چنگ و دندان دوباره منتشر می سازند. ..........
انتقاد من به نوعی از فمینیزم هست که در این متن که به اشتباه به خانم تهمینه میلانی نسبت داده شده و این روزها دست به دست می شود تبلور می یابد.
چند جمله از آن را می آورم:
"داشتم به عکس هیلاری کلینتون نگاه میکردم .اولین زن کاندیدای نهایی ریاست جمهوری تاریخ آمریکا.
صورتش از غرور و اعتمادبه نفس میدرخشید.
گردن افراشته درمکانی ایستاده بودکه تابه حال هیچ زنی نایستاده.
به صورتش که نگاه میکردم کنارچشم هایش پراز چین و چروک بود و پیری پوست صورتش را از طراوت جوانی انداخته بود.
اما لبخند پیروزمندانه اش صورتش را روشن کرده بود.
من
در مورد سیاست ها و نگرش های جهان بینانه او بحثی ندارم.اینکه بعداز رسیدن
به ریاست جمهوری آمریکا چه چیز برای کشورش و دنیا تدارک دیده است.
مهم این بود که اودر آن مقام ایستاده ، انسانی در نهایت قدرت ازهمجنسان ما."
اتفاقا خیلی خیلی هم مهم هست که سیاست های و نگرش های جهان بینانه کسی که قرار است رئیس جمهور شود چیست. خیلی مهم تر از جنسیت و گردن افراشته و چین و چروک کنار چشم اش.
ادامه سخن خانم میلانی را بخوانید
"وماهنوز درگیر بوتاکس و عمل های زیبایی و پروتز و آرایش های بی قاعده هستیم.
این
قدرت و عظمت را برای زنان کشورم آرزو کردم که با تمام مشقات و تضییع حقی
که در قبالشان روا می دارند باز دلخوش النگو و گوشواره هایی هستند و صدای
اعتراضشان را برق این فلزات زرد خاموش می کند.
من نگران زنان کشورم هستم
وقتی هنوز در جامعه مجازی میچرخند و جوک ارسال می کنند ولی متن های بلند و
تکان دهنده را نمی خوانند چرا که از حوصلشان خارج است و اصولا علاقه ایی
برای دانستن ندارند."
عجیبه که نویسنده متن از 150 میلیون زن آمریکایی فقط هیلاری کلینتون را می بینه و از 40 میلیون خانم های ایرانی فقط آنهایی را که درگیر عمل های زیبایی وپروتز هستند. یا دست کم فقط این ها در خور و شایسته توجه در متن خود می بینه.
چه طور هزاران هزار خانم معلم ایرانی را از قلم می اندازه که درگیر تهیه کفش و نوشت افزار با حقوق ناچیزشان برای شاگردان بی بضاعتی هستند که به علت نداشتن کفش در طول زمستان مجبور به ترک تحصیل می شوند.؟ این خانم ها به اندازه گردن افراشته هیلاری کلینتون و خانم های ایرانی درگیر عمل پروتز شایسته توجه نبودند؟!
امیدوارم جامعه ما به سمتی بره که این خانم معلم ها که با حقوق ناچیز دارند بار عظیم آموزش فرزندان این کشور را به دوش می کشند بیشتر دیده بشوند نه خانم هیلاری کلینتونی که به برکت دادن هندوانه زیر بغل شرکت های استثمارگری مثل والمارت اسپانسر می گیره. نه خانم های بوتاکس زده ی آن چنانی. یه مرد حیز بیاد اون خانم درگیر آرا پیرا را بیشتر شایسته توجه ببینه تا معلم های ساده پوشی که دارند بار آموزش کشور را به دوش می کشند قابل فهم هست. اما متنی که ادعای روشنفکری و فمینیزم داره دیگه چرا؟!
من هم نگرانم وقتی می بینم که راقم سطوری که در اینترنت هزاران خواننده پیدا کرده به خودش زحمت نداده که انتقادات برحق نسل جوان فمینیست ها را در مورد هیلاری کلینتون بخوانه و او را به عنوان غرور و عزت زنانه به خورد کاربران فضای مجازی می ده. نگارنده متن می فرمایند:"من نگران زنان کشورم هستم وقتی هنوز در جامعه مجازی میچرخند و جوک ارسال می
کنند ولی متن های بلند و تکان دهنده را نمی خوانند چرا که از حوصلشان خارج
است و اصولا علاقه ایی برای دانستن ندارند." باز گلی به جمال اونها که حوصله می کنند و یک جوک را می خوانند و تامل می کنند که نکته اش را دریابند. نویسنده متن فوق که فقط با دیدن یک عکس تبلیغاتی آمده اند این متن را نوشته اند. بدون هیچ مطالعه ای در سابق خانم کلینتون و انتقادات وارده به وی از دیدگاه فمینیزم.
اون خانم هایی که جوک می خوانند و لاک می زنند که ادعای فرهنگ سازی برای جامعه ندارند! کسی که چنین ادعایی دارد باید بیشتر مطالعه نماید.
حالا یک جوابی هم آقای حسین نگراوی اومده به متن داده که دیگه واقعا مایوس کننده هست. انگار زن هیچ اراده و شخصیتی از خود نداره و همان می شه که مردها از او انتظار دارند. که اصلا این طور نیست! در مورد زنان ایرانی که اصلا این خبرها نیست. حتی در مورد همون تیپ زنها که نویسنده آن متن گفت هم همچین خبری نیست. زنان ایرانی آرایش هم بکنند بیشتر برای دل خودشان می کنند و برای دوستان همجنس خودشان. اتفاقا از این جهت زنان ایرانی و سوئدی خیلی اشتراک دارند. نشانه اش هم این که بیشتر آرایش ناخن و مانیکور می کنند. ناخن هم عضوی است که دایم جلوی چشم خود شماست. اگر به آرایش ناخن تان می رسید برای دل خودتا ن این کار را می کنید. مردها هم خیلی بعید هست به ناخن زنی توجه کنند. اتفاقا در حوالی لس آنجلس هست که آمارعمل های جراحی خطرناکی که نتایجش توجه مردان را جلب می کند (مثل عمل سینه) بسیار بالاست. زنان ایرانی-درست مثل زنان سوئدی که کشور ایده آل فمینیست هاست - از این حماقت ها کمتر می کنند که سلامت خود را به خظر بیاندازند تا چهار تا مرد حیز به آنها توجه کند.
حاشیه رفتم . اصل مطلبی که می خواستم بگویم این بود:
فمینیزم در بستر فرهنگ و نگرشی که همه چیز را با پول و بزرگی میز شخص می سنجد یک نتیجه شوم فاجعه آمیز دارد. دختران با هوش و با کفایت را از آموزش و پرورش به سمت بخش های دیگر می کشاند. همه چیز را با پول و قدرت ظاهری نسنجیم. ارزش مادی و معنوی قایل شویم به دختران با هوش و بااستعدادی که از روی علاقه حرفه و هنر معلمی را بر می گزینند. آنان کاری انجام می دهند بزرگتر از کار رئیس جمهور که حداکثر هشت سال مقام اجرایی را تصاحب می کند. مغز و روان نسل آینده این سرزمین به مدت دوازده سال در دستان آنان هست. این نقش بزرگ را دست کم نگیریم.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل